Nalatenschap

(I) De lat hoog leggen en dan erachteraan jagen , dat is de beste karakteristiek van Tuschinski. En eigenlijk is dat ook het kenmerk van de echte Rotterdammer. 

Op die manier heeft Tuschinski ook veel teweeg gebracht. Laten we de noviteiten eens op een rijtje zetten. 

• rode loper bij de ingang
• elegante meisje achter de kassa 
• hoogpolig tapijt in de theaters
• fauteuil-stoelen in de zaal
• een beste van het beste projectie
• de premiere-voorstellingen met een bekende personen of acteurs uit de film
• de nachtvoorstelling
• kinderopvang in de bioscoop zodat jonge moeders ’s middags naar de film konden
• de collecte voor het bio-vakantieoord
• Als voorafje van de hoofdfilm het Rotterdam-Nieuws later Tuschinski-actualiteiten
• opnames vanuit een vliegtuigje boven de stad begin jaren twintig (Tuschinski heeft de Rotterdammers een beeld van hun stad gegeven)
• grote reclameborden in het stadion van Sparta
• The Ramblers als huisband
• Ode aan Olympisch kampioen Bep van Klaveren met de bokser zelf als eregast. 

 

Schouwburg

(A) Natuurlijk stond de stad na de oorlog in het teken van de wederopbouw. Zo snel mogelijk moest die stad weer worden opgebouwd. Ook het uitgaansleven moest weer opnieuw worden opgebouwd. In totaal twaalf bioscopen waren vernietigd waaronder de vijf van Tuschinski.

Om op korte termijn in de behoefte te voorzien bouwde men direct na de oorlog een noodbioscoop. Een soort verzamelgebouw voor meerdere exploitanten en dat kwam ook tot uiting in de naam van de bioscoop: LuTuSca. Een samenvoeging van Lumiere, Tuschinski en Scala. Het was een afschuwelijk lelijk gebouw met 1000 stoelen.

Het complex heeft tot 1960 tussen het Kruisplein en het Schouwburgplein gestaan.

 

 Na de sloop in 1960 komen er dan de gebouwen die er nog steeds staan: de Schouwburg, nu Theater Rotterdam geheten, en nog weer later het bioscoopcomplex van Pathé.

Als je naar die gebouwen kijkt is er maar een conclusie: we hebben niks geleerd van Tuschinski: het mooiste van het mooiste is veranderd in het lelijkste van het lelijkste.

We hebben in de wederopbouwtijd veel geaccepteerd, maar pas de laatste jaren beseffen we hoe belangrijk kwaliteit is voor een stad en hoeveel we hadden kunnen leren,van Tuschinski. En nog kunnen leren. Pas nu beseffen we dat terugkijken nodig is om verder te komen. Bijvoorbeeld door de vraag te stellen: Zou Tuschinski genoegen hebben genomen met LuTuSca? Ik denk het niet. Wat zou hij hebben gevonden van de Schouwburg, pardon, van Theater Rotterdam?

Wij hebben wel een idee!

 

>> Filmpje: De metamorfose van de Schouwburg

>> Muziek Abraham Tuschinski slotlied / Wijze: W Moim Ogradetzku